Nga Krenar Lasko

ZANAFILLA IME

Vajta udhë e pa udhë,
Nëpër zall e nëpër gurë,
Nëpër kodra e ullishte,
Të të prekja, toskërishte.

Të të shihja me dantella,
Veshur burrat, fustanella,
Shami bardha, tumanderdhura,
Vashat shtatëhedhura.

Të kërceja Osman Takën,
Klumështuar të haja darkën,
Në sokakun e Dinejve,
Drekën në të Laskejve.

Të kaloja nga çdo derë,
Ku etërit na patën lerë,
Epitaf në to do verë:
“Vanë zhuritur përngaherë”!

Pa u ula putha dhenë,
E përmbusha amanenë,
Tokë e mbetur ndër kujtime,
Ti je zanafilla ime!...

Çamëri e bukur trime
Që më mbete ndër vegime...

Krenar Lasko